چرا سنگ آهن فعلا وارد جنگ تجاری چین و استرالیا نشده است؟/ روابط استرالیا و چین رو به وخامت است

به گزارش معدن نیوز، به دنبال ممنوعیت های واردات استرالیا به چین، هفته گذشته یک کشتارگاه دیگر استرالیایی از عرضه گوشت به چین منع شد که دلیل این امر آلودگی آن به داروی ممنوعه ای به نام کلرامفنیکل علی رغم آزمایشات دقیق در استرالیا بوده است. این در حالی است که روابط بین استرالیا و شریک تجاری اصلی آن رو به وخامت است.

در اوایل این هفته، چین واردات عمده جو از استرالیا را پس از اینکه 80 درصد تعرفه به دلیل دامپینگ غلات علیه استرالیا اعمال کرد، آغاز نمود. در ماه های اخیر نیز پکن جهت حمایت از تولیدکنندگان داخلی، سهمیه واردات برای زغال سنگ حرارتی استرالیا پیشنهاد داده است. سوال این است که پکن در تلاش برای ابراز خشم در مورد موضوع کانبرا تا کجا پیش خواهد رفت؟ و آیا این امر می تواند تجارت پرسود سنگ آهن استرالیا را تهدید کند؟

فعلاً صادرات سنگ آهن استرالیا با مشکل جدی مواجه نشده است، اما تجارت آن می تواند در صورت افزایش تنش های منطقه ای به یک سلاح استراتژیک تبدیل شود.

در حالی که پکن از حمایت دولت موریسون برای تحقیق در مورد ریشه های بیماری همه گیر COVID-19 خشمگین شده بود، اما منشأ اختلافات آن با استرالیا به یک دهه قبل برمی گردد. در طول دهه اول هزاره جدید، شرکت های چینی که بسیاری از آنها دولتی بودند، منابع معدنی استراتژیک استرالیا را خریداری کرده و در بورس سهام استرالیا فعالیت کردند. پس از بحران مالی جهانی، ریو تینتو با تصمیم فاجعه بار خود برای خرید آلکان به قیمت 38 میلیارد دلار از شرکت زیان ده دولتی چینالکو معامله کرد و در دریایی از بدهی غرق شد. این معامله که به پکن امکان کنترل ثروتمندترین ذخایر سنگ آهن استرالیا و جهان را می داد، باعث وحشت در کانبرا و خشم سرمایه گذاران شد، زیرا این معامله در حداقل ارزش بازار سهام و بازار کالاها انجام شد.

در حالی که حزب کمونیست چین فشارها را بر استرالیا افزایش داده، اما همیشه مواظب بوده که به موارد تجاری حمله کند که می تواند در جاهای دیگر آن را تأمین نماید. جو را می توان از آمریکا، گوشت را تقریباً از هرجای دیگر و ذغال سنگ را از اندونزی یا روسیه تهیه کرد. آنچه که به راحتی نمی تواند جایگزین آن را پیدا کند، سنگ آهن استرالیاست، اگرچه در مرحله آزمایش تهیه آن از برزیل و آفریقای غربی است. اما این کار ساده ای نخواهد بود. سه معدندار بزرگ، ریو تینتو، بی اچ پی و فورتسکیو حدود 800 میلیون تن ماده اصلی فولاد را تولید می کنند، بیش از دو برابر واله برزیل. در عین حال، آفریقای غربی مشکلات خاص خود را نشان داده است. چین مقادیر زیادی سنگ آهن تولید می کند اما کیفیت آن پایین است و تولید فولاد را به فرآیندی پرهزینه و آلاینده تبدیل می کند.

بیش از 80 درصد سنگ آهن استرالیا به چین صادر می شود و ژاپن، کره جنوبی و تایوان نیز بیشترین سهم مابقی را را تشکیل می دهند.

علی رغم تنش های اخیر، در حالی که پکن به شدت تلاش می کند کشور را از رکود ناشی از همه گیری رها کند، تجارت سنگ آهن در حال افزایش است. صادرات آن فقط در ماه ژوئن 8 درصد افزایش یافته است و با افزایش قیمت ها، کل صادرات بیش از 100 میلیارد دلار طی امسال بوده است.

این امر به طور بالقوه تجارت سنگ آهن را به سلاحی استراتژیک تبدیل می کند که می تواند به عنوان یک ترمز دستی برای رشد اقتصادی چین یا در شرایط وخیم تر، در مقابل هرگونه جاه طلبی نظامی گری که این کشور در آن قرار دارد استفاده شود.