جنگ زغال سنگ میان چین و استرالیا بالا گرفت

به گزارش معدن نیوز -ممنوعیت واردات زغال سنگ از استرالیا که مدتی می شود توسط دولت چین اعلام شده، باعث شده تا این صنعت 14 میلیارد دلاری به وضعیت اضطرار درآمده و مشکلاتی را برای استرالیا ایجاد نماید. 

در ماه ژوئن سال 2020 بود که کشتی حامل زغال سنگ استرالیا را به مقصد چین ترک کرد. در ابتدا به نظر نمی رسید این سفر طولانی باشد ولی به مرور تبدیل به یکی از طولانی ترین سفرهای تجاری میان این دو کشور شد. پیش از این رابطه میان استرالیا و چین در زمینه تامین زغال سنگ به تمام دنیا ثابت شده بود و صنعتی را با گردش مالی سالانه 14 میلیارد دلار در استرالیا به وجود آورد و چین همیشه به عنوان یکی منبع مهم به استرالیا برای تامین زغال سنگ نگاه می کرد. 

با این حال آخرین کشتی باربری که به مقصد چین با بار 90 هزار تن زغال سنگ حرکت کرد بعد از گذشت 269 روز معطلی در میان آب توانست بار خود را تخلیه نماید. دلیل این تعلل در تخلیه از مشکلات سیاسی که میان این دو کشور به وجود آمد نشات می گیرد که باعث شد تا چین واردات هرگونه ذغال سنگ را از استرالیا ممنوع اعلام نماید. 

درگیری ها میان این دو کشور و ممنوعیت واردات به قدری بالا گرفته که مشکلات حقوق بشری برای هر کدام از طرفین ایجاد نمود به همین دلیل چین اجازه تخلیه بار را به کشتی های استرالیایی داد تا آنها بتوانند بعد از قریب 1 سال به خانه خود بازگردند. با این حال قوانین چین همچنان پا برجا مانده و تغییری در آن حاصل نشده است. همچنان چین به دنبال آن است تا وابستگی خود را به زغال سنگ به عنوان یک واحد انرژی کم کرده و همچنین در پی یافتن منابع جدید برای تامین زغال سنگ مورد نیاز خود است. 

این اتفاق میتواند پایانی باشد بر یکی از مهمترین و سودآورترین صنعت هایی که در تاریخ استرالیا وجود داشته است. با یک نگاه ساده می توان متوجه شد که این رویداد می تواند بر نعت و اقتصاد هر دو کشور تاثیر چشمگیری بگذارد. طبق تعریف بسیاری از کارشناسان این حوزه، چین به مانند یک دیو از زغال سنگ سیر نمی شود و همیشه نیاز به این سوخت دارد. آن ها در سال 2019 نزدیک به 233 میلیون تن واردات داشته اند و اوج این واردات در سال 2013 رخ داد که این کشور رکورد 327 میلیون تن را شکاند. 

اوجگیری سال 2013 باعث شد تا چین نگاه دقیق تری به این موضوع داشته و تلاش برای کاهش این میزان وابستگی را آغاز نماید بر همین اساس تغییرات ساختاری از سال 2016 آغاز گردیده و به مرور این میزان از وابستگی رو به کاهش بود که همین موضوع باعث شد تا تعدادی از معادن زغال سنگ در چین به مرور مشتریان چینی خود را از دست بدهند و به دنبال یافتن مشتری های تازه ای باشند. 

بنابراین منطقی است که آخرین تنش های سیاسی را به عنوان نتیجه منطقی یک رابطه تجاری سودآور و در عین حال ناپایدار تفسیر کنیم ، در مقابل نقطه اشتعالی که از هیچ جا پدید آمده است تا یک صنعت سودآور و مولد را از بین ببرد. در واقع، کارشناسان خاطرنشان می کنند که تنش های سیاسی ناخواسته است، اما در نهایت تعجب آور نیست. با این حال این موضوع ممنوعیت باعث ایجاد خلاقیت در معدنداران استرالیایی شده است به طوری که میزان فروش به کشورهای دیگر مانند هند و یا برزیل صعود عجیبی داشته اند. 

مشابه این موضوع در چین هم در حال رخ دادن است و آن ها میزان تولید داخلی خود را که در سال 2016 به میزان 1.6 تن بود در سال 2018 به 1.8 تن رسانده اند که این باالترین میزان رشد تولید داخلی زغال سنگ در این کشور از دهه 80 میلادی است. همچنین چین موضوعات محیط زیستی را نیز مد نظر گرفته است به طوری که آن ها سرمایه گذاری مجدد و بیشتری را در حوزه انرژی های تجدید پذیر انجام داده اند.